Ιστορίες παιδιών μοναχικών, δυστυχισμένων, κακοποιημένων· ημερολόγια και διάλογοι πλασμάτων ευάλωτων, πληγωμένων από την κτηνωδία του κόσμου· διαγνώσεις και ιατρικές εκθέσεις για την αθεράπευτη αρρώστια της ζωής.
Η Σουζάννα Ταμάρο έγραψε τα πέντε διηγήματα του βιβλίου Για μια μόνο φωνή πριν από την καταπληκτική επιτυχία του μυθιστορήματός της Όπου σε πάει η καρδιά. Τα έγραψε με το αίσθημα και την ανάμνηση της δικής της παιδικής ηλικίας: πίστευε πως η ευφυΐα της ήταν κάτω από τον μέσο όρο κι αυτό την έκανε να υποφέρει βαθιά.
Υπερευαίσθητη, αμυνόταν φυλακίζοντας τον εαυτό της μέσα στη σιωπή. Γι αυτό και τα διηγήματά της αποκλείουν τη διάσταση του οίκτου. Είναι σαν μια πηγαία φωνή διαμαρτυρίας, χαμηλότονη και συγκινητική -ή σαν παράπονο, θα μπορούσαμε να πούμε- από τα πιο αδύναμα και έρημα πλάσματα τούτης της γης, που είναι, όπως και η ίδια η συγγραφέας, θύματα της γνωριμίας με τον πόνο.
Η αφήγησή τους, απλή και συνάμα ποιητική, ζωντανή και συνταρακτική, δίνει σ αυτό το βιβλίο μια ιδιαίτερη γοητεία.
