Μαμά

Η γιαγιά παίρνει το χέρι μιας άγνωστης.
– Αυτή είναι η μητέρα σου, μου λέει.
Δεν την έχω ξαναδεί. Έχει ένα περίεργο βλέμμα. Καυτό και φευγάτο.
“Αλληθωρίζει ψυχικά”, σκέφτομαι.
– Ποια είσαι; Τη ρωτάω. Ποια είσαι;
Έχω ιδρώσει, έχω πυρετό, τρέμω ολόκληρη, θα πεθάνω.
– Πάμε να παίξουμε με τις κούκλες σου;
Την παίρνω απ’ το χέρι.
– Πάμε.
Της δείχνω τις κούκλες μου.
– Όλες τις λένε μαμά. Εσύ ποια είσαι; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)