Η Λάγνα Φουρνάρισσα

” μετά από ενάμιση μήνα αχαλίνωτης ηδονής, μέρα και νύχτα, έφτασε να νιώθει το κορμί της ως ένα ηδύτατο περίβλημα, συνεχώς διαθέσιμο για περισσότερη απόλαυση κι αυτή η βεβαιότητα τη χαλάρωσε κι ας διεγειρόταν πλέον, ακόμα και όταν ξάπλωνε γυμνή κι ερχόταν σε επαφή με μαλακά φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια ή όταν το δέρμα της έβρισκε στη λεία επιφάνεια μιας καλογυαλισμένης ξύλινης πολυθρόνας, ακόμα και τότε. Και για να το πούμε καλύτερα – με τα ελάχιστα που γνώριζε – ήταν βέβαιη πως κάθε σημείο του κορμιού της, από την κορυφή της κεφαλής ως τ’ ακροδάχτυλα των ποδιών, μπορούσε να την περάσει στην παραζάλη της ευχαρίστησης και να την οδηγήσει στο ακρότατο της έντασης”. Ανεξήγητα, η πενηντάρα Μαρία ξανανιώνει! Βιολογικό ή ” πίστης θαύμα”; Έτσι ή αλλιώς, αλαφιασμένα ακολουθεί το δρόμο του κορμιού της, διαρρηγνύοντας κάθε δεσμό με τον παλιό της εαυτό, την οικογένεια, την κοινωνία. Μπορεί η ηδονή ν’ αντιπαρατεθεί στον αδυσώπητο χρόνο