Οι φωνές του Μαρρακές

Υπάρχουν βιβλία που, όταν τα πρωτοδιαβάσεις, λυπάσαι γιατί δεν τα έγραψες εσύ –ή γιατί τουλάχιστον, δεν γράφτηκαν στη γλώσσα σου. Ύστερα αρχίζεις να σκέφτεσαι αν θα ήταν δυνατά στη γλώσσα σου. Και από κει αρχίζει μια πρόκληση, που τελειώνει, μόνο αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις.
Χάρηκα όταν ο Κανέτι πήρε το Νόμπελ –και γιατί κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα για μια τέτοια δοκιμή. Ζήτησα από μόνος μου να μεταφράσω τις “Φωνές του Μαρρακές”.
Το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα κείμενα. Σ αυτό, ο τριπλοκουμπωμένος, κρυφός και απρόσιτος Κανέττι “αγγίζει”, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, τη ζωή και τις λέξεις. (Νίκος Δήμου)