Cart

Οι Φουρναραίοι, Η Κληρονομιά

Συγγραφέας: ΛΕΝΤΕΡΙΚ ΜΠΕΡΝΑΡ
Διαθεσιμότητα: 1 Διαθέσιμα

17,33 με ΦΠΑ

Η Κληρονομιά, ο δεύτερος τόμος των Φουρναραίων, αρχίζει το 1940, όταν η Γερμανική κατοχή καταπλακώνει τη Γαλλία. Ο Ζερόμ Κορμπιέρ, ο φούρναρης, έχει γίνει δήμαρχος του Περπεζάκ, από τους δυο θετούς του γιους ο Ονορέ έχει μπεί στην Εθνοφυλακή, ο Σεμπαστιέν στην Αντίσταση.

1 σε απόθεμα

Σύγκριση

Η Κληρονομιά, ο δεύτερος τόμος των Φουρναραίων, αρχίζει το 1940, όταν η Γερμανική κατοχή καταπλακώνει τη Γαλλία. Ο Ζερόμ Κορμπιέρ, ο φούρναρης, έχει γίνει δήμαρχος του Περπεζάκ, από τους δυο θετούς του γιους ο Ονορέ έχει μπεί στην Εθνοφυλακή, ο Σεμπαστιέν στην Αντίσταση. Η ειρήνη γιατρεύει με κόπο τις πληγές των σκοτεινών χρόνων. Η Κλερ, η κόρη της Ζαν, έχει γίνει μια ωραία και φιλόδοξη κοπέλα. Θα έρθει αντιμέτωπη με τον Ζερόμ Κορμπιέρ για τον οποίο το ψωμί πρέπει να ζυμώνεται με τα χέρια και με τον ιδρώτα του φούρναρη. Η Κλερ πιστεύει στις μοντέρνες μεθόδους. Θα επιτύχει αλλά στη μάχη που θα δώσει θα χάσει την ψυχή της.
Ένα εκατομμύριο αναγνώστες. Τριάντα εκατομμύρια τηλεθεατές. Η ιστορία των Φουρναραίων έγινε θρύλος στη Γαλλία.

Βάρος 300 g
Διαστάσεις 21 × 14 cm
Σελίδες

Εκδότης

Ημερομηνία Έκδοσης

Συγγραφέας

Εξώφυλλο

Μετάφραση

Έκδοση

Μπορεί επίσης να σας αρέσουν…

Προσφορά
0 από 5

Απέραντα άδειο σπίτι

Original price was: 15,28€.Η τρέχουσα τιμή είναι: 7,64€. με ΦΠΑ
Τι είναι πιο επικίνδυνο, να εγκλωβιστείς σε ένα ασανσέρ ή στους κόλπους της Αγίας Νεοελληνικής Οικογένειας; Μπορεί ένας πρώην αντάρτης πόλεων να κάνει μια καινούρια αρχή; Σε τι είδους τρέλα οδηγεί μια επιτυχημένη καριέρα στα μίντια; Ξεχνιέται ο έρωτας στα χρόνια του Μεγάλου Αδελφού;
0 από 5

Άνθρωποι από χαρτί

12,78 με ΦΠΑ
Έργο παράφορα δυνατό, απρόβλεπτο, χωρίς να μπορεί να μπει σε συγκεκριμένη κατηγορία, οι "Άνθρωποι από χαρτί" είναι ό, τι πιο ιδιοσυγκρασιακό και πρωτότυπο έγραψε ποτέ ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ.
0 από 5

Ο χειμώνας της κυρίας Ντε Γουίντερ

10,65 με ΦΠΑ
Οι άνθρωποι του γραφείου κηδειών θύμιζαν κοράκια, αλύγιστοι και μαυροντυμένοι, τ' αυτοκίνητα ήταν κι αυτά μαύρα, παρκαρισμένα στην άκρη του μονοπατιού που οδηγούσε στην εκκλησία. Κι εμείς, κι εμείς ακόμα ήμασταν μαύροι, αξιολύπητοι κι αμήχανοι, καθώς περιμέναμε να σηκώσουν το φέρετρο και να το ακουμπήσουν στους ώμους τους.
Loading...