Οδοιπορικό η Ελλάδα του 1806

Η Γαλλία, εξαιρετικά ευαίσθητη στη μνήμη των μεγάλων της πνευματικών τέκνων, τίμησε στα 1968 με εξαιρετική λαμπρότητα τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση του μεγαλοφυούς και ανεπανάληπτου στο είδος του πεζογράφου της κόμητος Φρανσουά Ρενέ ντε Σατωμπριάν – του Σατωβριάνδου, όπως επεκράτησε να τον λέμε εμείς, μονολεκτικά και εξελληνισμένα. (. . .) Η εορταστική, λοιπόν, επικαιρότητα, φωτίζει στα βάθη των δύο αιώνων, την ωραία μορφή του Σατωβριάνδου και μας κάνει να θυμηθούμε όχι με τυπική αλλά με αληθινή συγκίνηση, ψυχική και πνευματική, τους δεσμούς του με την Ελλάδα και την ιστορική της μοίρα. (. . .) Αλλά το ευτύχημα είναι για μας, ότι αν ο Σατωβριάνδος ολοκλήρωσε το μεγάλο του ενδιαφέρον για την Ελλάδα και των παλαιών και των άμεσων προγόνων μας σαν πολιτικός, το πρωτοεξεδήλωσε θριαμβευτικά σα μεγάλος πεζογράφος και μάλιστα καινοτόμος του πεζού λόγου, μ’ ένα από τα έργα που επλάτυναν και του εστερέωσαν την πανευρωπαϊκή φήμη – με το περίφημο «Οδοιπορικό από το Παρίσι ως την Ιερουσαλήμ» – ένα αποκαλυπτικότατο βιβλίο «ταξιδιωτικών εντυπώσεων», όπως θα λέγαμε σήμερα, αλλά ταξιδιωτικών εντυπώσεων που προεκάλεσαν ένα «νέο ρίγος» στους αναγνώστες εκείνων των καιρών. (. . .)