Η εξομολόγηση του πάστορα Μπυργκ

Στη χώρα του Καλβίνου το παράπτωμα γίνεται κάτι βασανιστικό. Το αίσθημα ενοχής κατατρέχει την ψυχή και την καρδία. Συνδέεται, τις πιο πολλές φορές, με την σάρκα, αντικείμενο αποστροφής και γοητείας….η Ζενεβιέβ. Η μεταφυσική ροπή, από την άλλη, ή μάλλον η φυσική της διόραση, κάνει πιο έντονη, πιο διαβρωτική, την ενδοσκόπηση…αυτή τη συνειδησιακή καταβύθιση των διαμαρτυρομένων παλαιότερων εποχών. Η Ζενεβιέβ αποκαλύπτει και μεταβάλλει, ευαγγελίζεται , στην κυριολεξία, ενσαρκωνόμενη στο βλέμμα του απολιθωμένου κριτή. Η μεσολάβηση της Ζενεβιέβ σβήνει κάθε παράπτωμα , η αμαρτία υποχωρεί , διαλύεται, χάνεται. Κι αυτήν ακριβώς τη στιγμή το αφήγημα συσπάται, το δράμα μεταστοιχειώνεται σε τραγωδία και οδεύει προς το θυσιαστήριο.