Η επιθυμία του γονιδίου

Όταν δημοσίευσα το Διάφανο αυγό, το 1986, ακούστηκαν αντιδράσεις αγανάκτησης εκ μέρους κάποιων γενετιστών ή γυναικολόγων: “Για ποιο πράγμα μας μιλάει; Η γενετική ταυτοποίηση εμβρύων που μόλις γονιμοποιήθηκαν είναι αδύνατη. Ο Τestart εφεύρε έναν κίνδυνο για να αναμετρηθεί μαζί του, πράγμα άχρηστο, και μάλιστα άτοπο!” Εκ των πραγμάτων, πριν από οκτώ χρόνια, κανείς δεν είχε ακόμη κατορθώσει να ανιχνεύσει το φύλο, ή ένα γονίδιο κάποιας ασθένειας σε ένα αυγό μόλις δύο ημερών. Πώς όμως να μη δει κανείς ότι το πράγμα ήταν αναπόφευκτο ήδη από τότε; Πώς να μείνει αρκετά τυφλός ώστε να μην αντιληφθεί ότι η ποιότητα των παιδιών θα ήταν η άμεση προοπτική αυτών των δύο καινοτομιών, δηλαδή της εξαγωγής του αυγού από το σώμα και της επίλυσης των περισσότερων προβλημάτων υπογονιμότητας; Πώς να μην αναγνωρίσει κανείς στη θριαμβεύουσα επιστήμη της γενετικής μια τέτοια δυνατότητα ελέγχου των εμβρύων; Εδώ και μερικά χρόνια, η τεχνολογία της επιλογής των εμβρύων εφαρμόζεται κλινικώς με σχετική επιτυχία, διαψεύδοντας την αληθινή ή ψεύτικη δυσπιστία εκείνων που συνιστούσαν να μην πιστεύουμε σ’ αυτήν