Η συκοφαντία του αίματος

Ο παλαιός Βενετσιάνικος καθρέφτης στο σαλόνι του γιου του κατοχικού Δημάρχου, κουβαλά μέσα του μνήμες από την αλλοτινή Κέρκυρα: Εκείνη του 1944, των ημερών του εκτοπισμού των Εβραίων του νησιού. Τότε που όλα άλλαξαν για τους ανθρώπους που το μοναδικό παράπτωμά τους ήταν η διαφορετική καταγωγή τους. Μέσα σε τρεις μέρες οικογένειες σκόρπισαν, άνθρωποι ξεκληρίστηκαν, η ζωή έχασε το νόημά της. Χίλιοι οχτακόσιοι πολίτες ελεύθεροι και δραστήριοι μετατράπηκαν σε αντικείμενα προς αφανισμό. Στη μεταπολεμική πια Κέρκυρα, νέα ήθη, καινούργιες ανάγκες, άλλες προτεραιότητες αρχίζουν να κυριαρχούν. Η δίψα για χρήμα και κοινωνική ανέλιξη, οι αχαλίνωτες φιλοδοξίες και η ερωτική «απελευθέρωση» είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των προσώπων που πρωταγωνιστούν στη νέα πραγματικότητα. Κάποια άψυχα αντικείμενα όμως, όπως ο παλαιός βενετσιάνικος καθρέφτης, κρατούν τα νήματα με το παρελθόν και γίνονται κάποτε αφορμή για να σπάσουν τα πέπλα της σιωπής και της ενοχής. . .