Η Θεωρία της Μνήμης

Ο διάλογος δεν επιχειρηματολογεί. Η συζήτηση επιχειρηματολογεί. Επιχειρηματολογεί ο Πλάτωνας, η αθηναϊκή δημοκρατία και ο σοφιστής. Επιχειρηματολογεί η βαρβαρότητα και το έγκλημά της για να δικαιολογηθούν. Επιχειρηματολογεί η ελεύθερη αγορά, ο νεοφιλελευθερισμός για την “ανάγκη” της ανεργίας και της φτώχειας. Επιχειρηματολογεί ο Θεός για να αποδείξει την ύπαρξή του και ο λευκός για να αποδείξει ότι είναι ανώτερο ον από τον νέγρο. Ο διάλογος δεν είναι σοφιστής. Αυτό που γνωρίζαμε μέχρι τώρα είναι ότι η γνώση είναι απελευθερωτική και πηγή ευτυχίας. Αυτό που κατανοούμε τώρα πια, είναι ότι η γνώση που παράγει η εποχή μας είναι κατάρα. Είναι μια γνώση από την οποία αλλόφρονες τρέχουμε να προφυλαχτούμε. Συνειδητοποιούμε ότι η γνώση δεν είναι μια ουδέτερη σύλληψη, ότι δεν είναι καθόλου ουδέτερη όπως νομίζαμε.