Η χαμένη γνώση της Βίβλου – Τόμος Α’

Διαβάζοντας τη Βίβλο και ιδιαίτερα την Παλαιά Διαθήκη, ερχόμαστε, από τα πρώτα ακόμη κεφάλαια, αντιμέτωποι με περιστατικά τα οποία μάλλον πείθουν ότι πρόκειται για ένα διόλου θεόπνευστο έργο παρά για το αντίθετο. Και πιστεύω ότι όλοι μας θυμόμαστε κάποια γεγονότα της Γένεσης ή της Εξόδου, που γέννησαν απορίες ή ακόμη αμφιβολίες όταν τα πρωτακούσαμε στο Δημοτικό σχολείο ή όταν αργότερα τα επεξεργαστήκαμε με τον καθηγητή της θεολογίας. Υπάρχουν στη Βίβλο γεγονότα ακατανόητα, γεγονότα που καταστρατηγούν τους φυσικούς νόμους, τους νόμους της λογικής αλλά και τους νόμους της ηθικής. Υπάρχουν στη Βίβλο τόσο πολλές αισχρές και ανίερες πράξεις, που όχι μόνο προκαλούν βάναυσα το κοινό αίσθημα περί ηθικής, αλλά μπορούν να φέρουν κάλλιστα σε αμηχανία και τις πιο αμβλυμένες στον τομέα της γενετήσιας ορμής συνειδήσεις. Πάνω απ’ όλα όμως, υπάρχει ένας θεός που τέρπεται με τη διαρκή προβολή της εγωιστικής του προσωπικότητας. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει πολλούς στην απόρριψη της Βίβλου, στον εξοστρακισμό της από τη χορεία των ιερών κειμένων και των Πνευματικών Τροφών. Υποστηρίζουν ότι η Βίβλος, και ιδιαίτερα η Παλαιά Διαθήκη, δεν έχει τίποτε απολύτως να προσφέρει στην εξέλιξη του ανθρώπου και πολύ περισσότερο βέβαια στην αναζήτηση του θεού.