Κούκλες και μαριονέτες

Το επάγγελμά μου του πλανόδιου κουκλοπαίχτη, που στήνει το σκηνικό του από σχολείο σε σχολείο για να δώσει παραστάσεις σε παιδιά 2 έως 6 χρόνων, με φέρνει συχνά σ’ επαφή με νέους παιδαγωγούς, που επιθυμούν να φτιάξουν μόνοι τους κούκλες κουκλοθέατρου για να τις παρουσιάσουν στα παιδιά, ή ακόμη να διευθύνουν ένα μικρό εργαστήριο με μια ομάδα από παιδιά 8, 16 ή 50 χρόνων. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οι περισσότεροι συναντούν ορισμένες δυσκολίες. Δυσκολίες, που όλοι θα εύχονταν να εξαφανιστούν με την υποστήριξη ενός επαγγελματία! Τίποτα δεν είναι τόσο απλό, αλλά και τόσο πολύπλοκο.
Η τέχνη της κούκλας, που μερικοί τη θεωρούν μηδαμινή, είναι εξίσου σύνθετη. Υπάρχει περιθώριο για κάθε προσπάθεια, από το γρήγορο αυτοσχεδιασμό με ένα μόνο παίχτη, μέχρι το μεγάλο θέαμα που συγκεντρώνει πολλούς παίχτες (στο Φεστιβάλ της Charleville, το Σεπτέμβρη του 1972, μετά την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου της Σόφιας, βγήκαν να χαιρετήσουν 20 περίπου ηθοποιοί και τεχνικοί).