Έργο της τελευταίας δημιουργικής περιόδου κι ο “Κυμβελίνος” είναι μια πλούσια θεατρική μυθιστορία. Ο ποιητής με κέντρο το παλάτι του Βρετανού βασιλιά Κυμβελίνου θα αποκαλύψει έρωτες που γεννιούνται από αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό, επιβουλές, πράξεις απόκοτες, αποφάσεις απελπισμένες, μεταμφιέσεις γυναικών, που ρίχνονται σε επικίνδυνες περιπέτειες, πλάνες επικίνδυνες κι ακόμη πόλεμο, όπου στην αρχή ο βασιλιάς που παρακολουθεί, “δε βλέπει άλλο από των Βρετανών τις πλάτες” που το σκάνε. Ώσπου τρεις τέσσερις εφώναξαν “Σταθείτε!” και με τις κραυγές και το παράδειγμά τους, που ρίχτηκαν στη μάχη, έκαμαν να σταματήσει τη φυγή. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
[…] Ωστόσο, σ’ ό,τι αφορά το θέμα του το ίδιο και την πλοκή του, δεν πετυχαίνει σε όλη την έκταση να είναι μια σύνθεση με καθαρή τη συμβολική της αξία και σταθερή την πορεία της, με ακολουθία από επεισόδια αναγκαία και περιπέτεια, στρωτή, παρά σε μερικά σημεία παρουσιάζεται βιασμένη κι αυθαίρετη. Αλλά και οι χαρακτήρες δεν ολοκληρώνονται όλοι κι αφήνουν εδώ εκεί κενά ή και παρουσιάζουν περίεργες αντιφάσεις, όπως λ.χ. ο Κλότεν και η μητέρα του, που, ραδιούργα η μία και ανόητος ο άλλος, στο γενικότερο και σοβαρότερο θέμα του πατριωτισμού και της ανεξαρτησίας, υπερασπίζουν το σωστό και το υψηλό, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς από τους χαραχτήρες τους, ωσάν η ίδια η διάθεση του ποιητή να έχει αποξεχαστεί.
