Ναύτης καβαλάρης – Η ζωή του Τζακ Λόντον

Δέξου με όπως είμαι – ένας φευγαλέος επισκέπτης, ένα διαβατάρικο πουλί, που στάθηκε για μια στιγμούλα πάνω απ’ τη ζωή σου, χτυπώντας τα θαλασσοδαρμένα του φτερά, ένα πουλί συνηθισμένο στις κακουχίες, συνηθισμένο σε απέραντες και αχανείς εκτάσεις, που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις βολές μιας ύπαρξης με σύνορα και όρους.
Όταν σαράντα χρόνων, έβαλε τέλος στη ζωή του, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς -διαβάζοντας τούτη ‘δω τη βιογραφία του Τζακ Λόντον- ότι δεν υπήρχε τίποτ’ άλλο για να ζήσει, για να νιώσει.
Στα δεκατρία του χρόνια τον είχαν μάθει κιόλας οι ντόκοι του λιμανιού σαν το μικρό θαλασσόλυκο του Κόλπου
του Σαν Φραντσίσκο.
Πειρατής στα δεκαπέντε του, μαζί μ’ όλο το κατακάθι του λιμανιού. Στα δεκαεφτά του πέρασε τη Χρυσή Πύλη κι ανοίχτηκε στον Ειρηνικό μαζί με τους σκληροτράχηλους ναυτικούς των φαλαινοθηρικών. Στα είκοσί του χρυσοθήρας στο Κλοντάικ με όλους τους ριψοκίνδυνους της εποχής του… Και μετά σε θάλασσες που δεν είδαν ποτέ πριν καράβι κι άνθρωπο..
Λες πως τα έργα του δεν είναι μυθιστορήματα, είναι η ίδια του η ζωή, κι απ’ την άλλη, η ζωή του μοιάζει τόσο με θρύλο, με μυθιστόρημα…
Διάσημος συγγραφέας στα εικοσιοχτώ, στα τριάντα του… ως το θάνατό του.
Μέσα σε είκοσι χρόνια έγραψε πενήντα βιβλία -ένας ταραγμένος, ορμητικός, θορυβώδης, αυτοβιογραφικός ποταμός. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)