Στα τέλη της δεκατίας του ’50, σε μία μικρή πόλη της Αυστραλίας, ένα σπάνιο ταλέντο πιανίστα κάνει την εμφάνιση του-μέσα από μια φτωχή οικογένεια-πολυ πριν φτάσει στην εφηβεία του. Ένα ασφυκτικό πλαίσιο αγωγής και συνθηκών έρχεται να “σύρει απ’ το λουρί” τον μικρό προς την επιτυχία αλλά και τη νευρική κατάρρευση. Μια άκαμπτη πατρική αντίληψη, εγκλωβισμένη στην απόλυτα αυταρχική αγωγή, στην ακραία και αδιάλλακτη ιδεολογική στάση, αλλά ζηλόφθονη και ταυτόχρονα υπολογιστική απέναντι στην κοινότητα, αλέθει στις μυλόπετρες της την τρυφερή παιδική ψυχή. Ο έφηβος Ντέιβιντ γίνεται τώρα το μπαλάκι του μπιλιάρδου μεταξύ του πατέρα και κοινότητας, για να ικανοποιηθούν προσδοκίες, κοινωνικές προβολές, αντεκδικήσεις, προσωπικές ανάγκες (ανομολόγητες κάποτε) και να τραφεί το πείσμα-πολυ πείσμα, πολύ και ανόητο.
Όσο πληθαίνουν τα βραβεία τους μουσικούς διαγωνισμούς, τόσο σφίγγουν και οι μυλόπετρες. Η κατάρρευση-από τη ζημιά, όπως λέει ο ίδιος-χτυπάει την πόρτα… Και ο νεαρός σολίστας χάνεται με΄σα στην ομίχλη του.
Στα Ψυχιατρία και στα Ιδρύματα παίζεται η Δεύτερη (δωδεκάχρονη) Πράξη της ζωής του. Αλλά υπάρχει το αγνό ενδιαφέρον. Και η συμπαράσταση. Και η Αγάπη με τη θεραπευτική της δύναμη. Αυτά αναλαμβάνουν την τρίτη πράξη. Σήμερα ο πιανίστας Ντέιβιντ Χέλφγκοτ-παρέα με την ομίχλη του-δίνει ρεσιτάλ στις μεγαλλύτερες αίθουσες συναυλιών του κόσμου. Και παλεύει, νικηφόρα απ’ ότι φαίνεται, με την άμετρη συμπαράσταση της γυναίκας του-υπό την καθοδήγηση της ψυχιάτρου δρ.Γουίν-να στείλει την “ομίχλη” του στο παρελθόν.
