Ο Σόουμαν δε θά ‘ρθει απόψε

Showman (σόουμαν) είναι εγγλέζικη λέξη με αμερικάνικη φυσιογνωμία και διεθνή ισχύ. Σημαίνει αυτός που κάνει show (σόου). Που δείχνει και λέει σ` ένα λεηλατημένο κοινό πράγματα μ` ένα τρόπο θεαματικό και ξεχωριστό. Αυτό είναι περίπου ο showman (σόουμαν). Στη χώρα μας χαρακτηρίζεται σόουμαν αυτός που παραβαίνει τις κοινές προδιαγραφές αντοχής, που τραγουδά και χορεύει σαν θεατρίνος ή που παίζει σαν τραγουδιστής, εκφραστής ονείρων με μια μαγική παραλλαγή του όρου και τελικά μεταμορφώνεται, σαν μάρτυρας βυζαντινός με ιλουστρασιόν προοπτικές.
Μάρτυρας έντονων προσωπικών βιωμάτων – εκεί άλλωστε είναι η ουσιώδης διαφορά με τον ηθοποιό – που εξακοντίζονται, άσχετα με την δραματικότητά τους, με το κέφι και τη λάμψη φωτοβολίδας. Άτομα σπάνια, γοητευτικά και εξόχως επικίνδυνα.
Στο βιβλίο αυτό, όμως, μιλώ για τους συναισθηματικά περιθωριακούς ανθρώπους που έπαιξαν κερδίζοντας ή χάνοντας κάτω από την παρανομία της ευτυχίας, αν υποτεθεί πως η ευτυχία είναι η λιγότερη νόμιμη εκδοχή της ζωής. Όλοι οι ήρωες είναι φανταστικοί, παρόλο που εκφράζουν σαν άποψη σχήματος κάποιες ιδιαίτερες στιγμές νοσταλγίας.
Όσο για τον σόουμαν, είναι ο άγγελος της δοκιμασίας, αφορμή για να δηλώσω τη συναισθηματική ταυτότητα της ιστορίας μου. Κι είναι πια εποχή ν` αρχίσω να εφευρίσκω τους αγγέλους μου, ξέροντας καλά μετά τόσα και τόσα μαθήματα θρησκευτικών πως οι άγγελοι είναι αυτοί που μας προετοιμάζουν, αθέατοι μυστικά και σοφά, για τις μέρες του πάθους, του έρωτα, της σιωπής και του θανάτου. . .