Οι δυο τους κι άλλοι δύο

Θέλανε και οι δύο να μείνουν ολομόναχοι δίπλα στ’ απομεινάρια μιας παρουσίας που ξαφνικά είχε εξαφανιστεί. Ξαφνικά! Όσο κρατά μια σύγκρουση ενός κίτρινου Ντεσεβό με μια νταλίκα. Και τότε ο Μάρκος ύψωσε τη φωνή του: «Το παιδί μου είμαι ικανός να το μεγαλώσω!» δήλωσε. «Μα είσαι άντρας!» ξαφνιάστηκαν οι γιαγιάδες και τότε είπες, Μάρκο, εκείνο το αυθόρμητο «Λέτε να μην το ξέρω;» και γέλασες. Κάπως έτσι αρχίζει αυτό το -για εφήβους και μη- μυθιστόρημα, για ν’ αγγίξει στη συνέχεια πολλές και διαφορετικές πτυχές της κοινής ζωής ενός σαραντάχρονου πατέρα με την δεκατριάχρονη κόρη του. Είναι δυνατόν ένας άντρας να μεγαλώσει μόνος του το παιδί του; Μια έφηβη μπορεί να μοιραστεί τις πιο εσωτερικές της ανάγκες με τον πατέρα της; Κι ο έρωτας; Τι συμβαίνει όταν δύο νέες σχέσεις έρχονται να διαταράξουν τη ζωή δυο ανθρώπων που είχαν μάθει να ζουν με τους δικούς τους ρυθμούς; Ο Μάνος Κοντολέων, χρησιμοποιώντας κινηματογραφικά κλισέ και λογοτεχνικές ανιχνεύσεις, σκιαγραφεί τα πρόσωπα, θέτει κάποια προβλήματα, αναγνωρίζει τις ατομικές ανάγκες και αναζητά τις συγγένειες -κι όχι μόνο τις διαφορές- των δύο γενεών