Παρατονισμένη Μουσική. Μελετη για τον Καρυωτάκη

Ζήσαμε χρόνια πολλά μαζί ο Καρυωτάκης και εγώ. Το κείμενο αυτό είναι ο καρπός αυτής μας της αγάπης. Ο λόγος σ’ αυτό είναι για το τι το έργο και η μοίρα του ενός προσκόμισε στη σκέψη και τη ζωή του άλλου. Στην αρχή ήταν ένα κείμενο τρυφερό, παθητικό, συνάμα και φανατικό (1975). Καθώς τα χρόνια πέρναγαν, η σχέση μας χρειάστηκε κάποια ερείσματα, κάπως πιο λογικά, πιο αντικειμενικά θα λέγαμε, μια κάποια προστασία από ένα πλήθος κατηγόριες κι από τη φλόγα της την ίδια.
Και τότε ήρθε ξανά στη μνήμη ξαφνικά αυτή που κάποτε μας ήταν “αίρεσις βίου” κι είχε ύστερα φανεί πως γίνεται ξεφτίδι και κουρέλι στις μπότες και στις τσέπες ανθρώπων δίχως μπέσα. Το κείμενο στηρίχτηκε μαζί του κι η αγάπη μας. Δεν ήταν πλέον αρκετές οι δωρεάν κακολογίες χρειάζονταν επιχειρήματα θεμελιωμένα σε δουλειά. Όλα αυτά δεν βγήκαν βέβαια ποτέ πιο έξω. Πάντοτε μεταξύ μας το μυστικό μας κράταγε γερά. Αρκούσε που ξέραμε οι δυο μας. Οι άλλοι μπορούσαν πάντα να λένε ό, τι θεν (1981).