Πάθος για τα μυρμήγκια και τ’αστέρια

Η επιστήμη στις μέρες μας θεωρείται συνήθως αλαζονική και επικίνδυνη, ψυχρή και απόμακρη, υλιστική και αδιάφορη για τον άνθρωπο. Οι επιστήμονες, κατεξοχήν χρήστες του συμπερασματικού συλλογισμού, θεωρούνται απομακρυσμένοι από την καθημερινή ζωή, άτομα χωρίς χιούμορ. Η επιστημονική μέθοδος, επιπλέον, θεωρείται πως δεν σχετίζεται με την τύχη και τη φαντασία, την αποτυχία και τη σύγχυση, τις διαφωνίες και τις συζητήσεις στο καφενείο ή τις σκέψεις στο μπάνιο.
Στο «Πάθος για τα μυρμήγκια και τ’ αστέρια», τα παραπάνω στερεότυπα αποδεικνύονται λανθασμένα, και παρουσιάζεται η αγνοημένη πλευρά της επιστήμης.
Στις συνεντεύξεις που πήρε ο καθηγητής Lewis Wolpert από επιστήμονες που οι ειδικότητές τους εκτείνονται από την Κοσμολογία ως την Ψυχολογία, τα ερωτήματα είναι καυτά:
-Σε τι διαφέρει ένας μαθηματικός από έναν βιολόγο;
-Τι ρόλο παίζει η τύχη, η συγκυρία ή η φαντασία στην έρευνα;
-Μπορούν οι φυσικοί να μιλούν μεταξύ τους την ίδια γλώσσα;
-Πόσο ανταγωνιστικές είναι οι σχέσεις των επιστημόνων στο ίδιο ερευνητικό πεδίο;
-Ποια είναι η σχέση μεταξύ θεωρητικών και πειραματικών;
-Ποια είναι τα ελατήρια που τους οδηγούν στην έρευνα και ποια η ανταμοιβή τους;
-Η επιτυχημένη έρευνα χρειάζεται κάτι περισσότερο από τον κοινό νου;
-Πώς αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες τις συνέπειες των ερευνητικών δραστηριοτήτων τους; Έχουν μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στην κοινωνία από οποιονδήποτε άλλον ή όχι;
Οι απαντήσεις μας αποκαλύπτουν τον απόκρυφο κόσμο της επιστήμης με ευχάριστες, μη τεχνικές περιγραφές δίνουν στον καθέναν τη δυνατότητα να γνωρίσει ένα αθέατο αλλά γοητευτικό τοπίο που θα διασκεδάσει και θα καταπλήξει.