Ψαλμοί στο τέλος του ταξιδιού

Στις 10 Απριλίου 1912, το πιο μεγάλο, το πιο πολυτελές, το πιο σύγχρονο και ασφαλές πλοίο της εποχής ξεκινάει το παρθενικό του ταξίδι από το λιμάνι του Σάουθαμπτον στην Αγγλία με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Αυτό είναι το σκηνικό πάνω στο οποίο παίζεται ένα πραγματικό θεατρικό έργο. Όμως, το βιβλίο δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο για τον Τιτανικό. Ήρωες δεν είναι οι χιλιάδες επιβάτες που απολαμβάνουν τη χλιδή και την πολυτέλεια. Δεν είναι οι ναυτικοί που παλεύουν με τις τεράστιες μηχανές στα αμπάρια του πλοίου ούτε οι καμαρότοι που πασχίζουν να μείνει το ταξίδι αξέχαστο στους επιβάτες. Οι αληθινοί πρωταγωνιστές είναι η τέχνη κι ο άνθρωπος, είναι οι επτά μουσικοί, μέλη της ορχήστρας του πλοίου, που μέχρι την τελευταία στιγμή δίνουν την ψυχή τους, πριν τα παγωμένα νερά του ωκεανού κλείσουν πάνω απ’ το πληγωμένο σκαρί. Μέσ’ απ’ την ιστορία καθενός απ’ αυτούς ξεδιπλώνεται ένας κόσμος μαγευτικός, ένας κόσμος όπου η αγάπη, ο έρωτας, η ανθρωπιά και η τέχνη πλέκουν το μύθο με δεξιοτεχνία περισσή. Το βιβλίο ΨΑΛΜΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ το υποστήριξε και το ανέδειξε ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, ο οποίος έκανε τη θεώρηση της μετάφρασης και επιβεβαίωσε την πεποίθηση του εκδότη ότι αξίζει να αναζητηθούν και να μεταφραστούν αξιόλογα βιβλία ακόμη και από δύσκολες και ελάχιστα ομιλούμενες γλώσσες. Σ’ αυτό το υπέροχο πολυεπίπεδο βιβλίο, ο αναγνώστης μπορεί να βυθιστεί με πραγματική απόλαυση στη θάλασσα των αναμνήσεων του κάθε ανώνυμου ναυτικού, σ’ οποιοδήποτε πλοίο, χαμένο ανάμεσα ουρανού και γης. Όμως τούτο το πλοίο δεν είναι κανένα τυχαίο, είναι ο Τιτανικός, και η συγκίνηση που νιώθεις ακούγοντας τ’ όνομά του απλώνεται μέσα σου, στην ψυχή σου, απλώνεται στους επιβάτες, στο πλήρωμα, περνάει μέσα από τα δάχτυλα των μουσικών κι ανεβαίνει στον ουρανό: ΣΟΣ χανόμαστε, χάνονται άνθρωποι, χάνονται οι ψυχές, χάνεται η τέχνη, χάνεται ο άνθρωπος.