Ο Στάλιν σκεφτόταν: Όλοι οι αντίπαλοι του- οι παλιοί, οι τωρινοί και μελλονττικοί – πρέπει να εξοντωθούν και θα εξοντωθούν…
Ένας μεγάλος σκοπός απαιτεί μεγάλη ενεργητικότητα, η μεγάλη ενεργητικότητα από μέρους ενός καθυστερημένου λαού επιτυγχάνεται μόνο με τη μεγάλη ωμότητες. Όλοι οι μεγάλοι κυβερνήτες ήταν ωμοί. Ο Κάμενεφ είναι τώρα διευθυντής του εκδοτικού οίκου Ακαδημία και δεν είναι τυχαίο ότι εξέδωσε τον Μακιαβέλι. Γι ΑΥΤΟΝ τον εξέδωσε, θέλει να δείξει σ΄ΕΚΕΙΝΟΝ οτι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ΑΥΤΟΣ ήταν γνωστέςαπό τον 15ο και τον 16ο αιώνα. Κάνει λάθος ο Κάμενεφ. Οι συστάσεις του Μακιαβέλι πάλιωσαν. Εξάλλου, δεν είναι γνωστό- ήταν άραγε χρήσιμες και στον 15ο αιώνα; Τσουχτερά, αλλά επιφανειακά, όχι διαλεκτικά, σχηματικά.
“Η εξουσία που εδραιώνεται στην αγάπη του λαού προς τον δικτάτορα- είναι αδύνατη εξουσία γιατί εξαρτάται από το λαό. Η εξουσία που εδραιώνεται στον τρόμο του λαού μπροστά στον δικτάτορα- είναι ισχρή εξουσία γιατί εξαρτάται μόνο από τον ίδιο τον δικτάτορα”.
Η θέση αυτή είναι σωστή επιμέρους μόνο: η εξουσία που στηρίζεται μόνο στην αγάπη του λαού είναι αδύνατη εξουσία, αυτό είναι έτσι. Αλλά η εξουσία που στηρίζεται μόνο στον τρόμο είναι επίσης ασταθής εξουσία. Σταθερή εξουσία είναι εκείνη που στηρίζεται και στον τρόμο απέναντι στον δικτάτορα και στην αγάπη προς αυτόν. Μεγάλος κυβερνήτης είναι εκείνος ο οποιός μέσω του τρόμου μπόρεσε να εμπνεύσει αγάπη απέναντι του. Τέτοια αγάπη, που όλες τις ωμότητες της διοίκησης του ο λαός και η ιστορία τις αποδίδουν όχι στον ίδιο αλλά στους εκτελεστές του.
