Τα βοτάνια της Μιρέλας

“Αυτή, λοιπόν, είναι η ιστορία τούτου του χωριού. Για κείνους που ακούνε αυτή την ιστορία δεν υπάρχει ανακούφιση, ούτε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου κι ούτε ακόμα και πίσω από ένα βράχο. Την ακούνε στη φωνή ενός ξένου, στον ήχο του τρεχούμενου νερού, την ακούνε παντού. Εκείνοι που ακούνε αυτή την ιστορία πρέπει να την επαναλάβουν – σε μια μπάντα υφασμένη με χρωματιστή κλωστή, σε σκανδαλώδεις ιστορίες, σε αναπάντητα γράμματα, ακόμα και στα φριχτά ξυλόγλυπτα της Αγάπης. Κάθε σπιτικό εξακολουθεί να επαναλαμβάνει την ιστορία του με όποιο τρόπο ξέρει. Αυτή είναι η ιστορία του δικού μου σπιτικού, και την έχω πει σε σένα με το μόνο τρόπο που ξέρω”.