Το αίμα του αμνού

Στα διηγήματα του Andre Pieyre de Mandiargues αναμειγνύονται το μπαρόκ, ο ερωτισμός, το φανταστικό, η σκληρότητα ο συγγραφέας μοιάζει να θέλει «να δώσει μια συγκεκριμένη αναπαράσταση σε κάποιο ξεστράτισμα των αισθήσεων και του νου που κυριεύει κάποτε τους ανθρώπους και στο οποίο αρμόζει η λέξη πανικός» και «να διακρίνει τον πολυτελή, οικείο, παράλογο και νοσταλγικό χαρακτήρα αυτής της χώρας των ίσκιων και αντανακλάσεων που κάποιοι ζωγράφοι απεικόνισαν κάποτε, και που ανήκει στους ποιητές». Ήδη από τα είκοσι χρόνια του, ο Andre Pieyre de Mandiargues αγαπούσε με πάθος τους γερμανούς ρομαντικούς και, γενικότερα, τους ποιητές που συνεδύαζαν την αισθησιακή και βίαιη ποίηση με τον φανταστικό ή επικό ρεαλισμό (…). Αυτή η έλξη για κάποια βόρεια λογοτεχνία, μαζί μ’ έναν νότιο αταβισμό, είναι ίσως η πηγή της πρωτοτυπίας του.