Το ημερολόγιο μιας Λολίτας

Το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΛΟΛΙΤΑΣ κορυφώνει το ενδιαφέρον μας για την εκπληκτική αυτή γυναίκα-παιδί γιατί είναι βασισμένο πάνω στο προσωπικό της ημερολόγιο. Μέχρι στιγμής, η ιστορία της μας ήταν γνωστή από τη μαρτυρία του πατριού της, όπως παρουσιάζεται από τον Ναμπόκοφ στο κλασικό πλέον μυθιστόρημά του που κυκλοφόρησε το 1958. Τώρα είναι η δική της φωνή που με ειλικρίνεια αφηγείται την περιπέτεια που έζησε με το Γάλλο καθηγητή και πατριό της.
Η Πία Πέρα απομονώνει τη Λολίτα από τον ερωτικό της μύθο και την αφήνει να διηγηθεί την ιστορία της. Η ηρωίδα εκθέτει τον εαυτό της απλά, ωμά, αληθινά. Περιγράφει τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν, χωρίς να τα ωραιοποιεί, με όλο το ρεαλισμό και την άγνοια της ντροπής που η αθωότητα της ηλικίας τής υποβάλλει. Εδώ, μια δωδεκάχρονη κοπέλα ενσαρκώνει τα δύο πρόσωπα της Εύας, την αθωότητα και την πανουργία. Αυτό το βιβλίο αφήνει τον αναγνώστη να ανακαλύψει ο ίδιος την ταυτότητα της αινιγματικής Λολίτας συμμετέχοντας στην ένταση του ερωτικού της ενστίκτου. Παράλληλα, παρουσιάζει μια σχεδόν άγνωστη πτυχή της έφηβης κοπέλας που θα συγκινήσει πολλούς. Πρόκειται για ένα βιβλίο-ορόσημο στη σύγχρονη λογοτεχνία γιατί μας δίνει ένα μάθημα ηθικής με τον πιο αστείο και ταυτόχρονα με τον πιο συγκινητικό τρόπο.