Το ικρίωμα

(…) Μ’ αυτό το βιβλίο για πρώτη φορά ο Τσινγκίζ Αϊτμάτοφ ξεσκίζει κάποια τεχνητά παραπετάσματα που επί δεκαετίες ολόκληρες ήταν στημένα πάνω απ’ τη σοβιετική κοινωνία για να κρύβουν κάποια αρνητικά φαινόμενα που παρουσιάζονταν σε ορισμένα στρώματα της κοινωνίας αυτής και ιδιαίτερα σε μια μερίδα της σύγχρονης νεολαίας. Κι έχει πολύ δίκιο ο συγγραφέας όταν αγανακτεί και τονίζει πως η σύγχρονη σοβιετική νεολαία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι μια νεολαία εργαζόμενη, μια νεολαία σκεπτόμενη, μια νεολαία μορφωμένη και αναπτυγμένη, με ζωντανά ιδανικά. Αλλά σαν κάθε άλλος ζωντανός κοινωνικός οργανισμός δεν πρέπει να’ ναι κρυφό πως και μέσα στους κόλπους της νεολαίας αυτής υπάρχουν και κάποιες ομάδες κενές από ηθικές αξίες και ιδανικά, ομάδες που εκτός απ’ το κυνηγητό του ατομικού κέρδους δεν έχουν κανέναν άλλο σκοπό στη ζωή. Το ερώτημα λοιπόν που θέτει ο συγγραφέας είναι στ’όνομα ποιας σκοπιμότητας μια ολόκληρη κοινωνία πρέπει να αγωνίζεται με πάθος για να κρύψει κάποια έλκη, κάποιες μεμονωμένες πληγές που έχουν παρουσιαστεί στο κορμί της. (…)