Εκτός από τέσσερα μυθιστορήματα, Η όψη αυτή του παραδείσου (1920), Όμορφοι και καταραμένοι (1922), Ο μεγάλος Γκάτσμπυ (1925), Τρυφερή είναι η νύχτα (1934) και ένα πέμπτο μυθιστόρημα ημιτελές, Ο τελευταίος μεγιστάνας (1940), ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ έγραψε στη διάρκεια της ζωής του (1896-1940) περί τα εκατόν εξήντα διηγήματα, νουβέλες, αυτοβιογραφικά κ.ά., μερικά από τα οποία λογίζονται ισοδύναμα αν όχι ανώτερα από τα μυθιστορήματά του.
“Το πλουσιόπαιδο” ανήκει στη συλλογή με τον τίτλο Όσοι νεαροί θλιμμένοι (1929). Καθρεφτίζει την ασωτία, την τρέλα της δεκαετίας του ’20 που πίστεψε στο χρήμα, στην έλλειψη συμβάσεων, στην τζαζ, στο ποτό, και κατά τη διάρκεια της οποίας το κέντρο της αμερικάνικης ζωής μεταφέρθηκε στις μεγάλες πόλεις, με βασικές ανακατανομές πλούτου και κοινωνικής διάρθρωσης.
Ο Φ. Σ. Φιτζέραλντ, πέρα από ένας προικισμένος πεζογράφος, παραμένει ο πιστός παρατηρητής και χρονικογράφος της εποχής του.
