Το στρίψιμο της βίδας

Το κείμενο αυτό θεωρείται το αριστούργημα του πολυγραφότατου αμερικανού συγγραφέα Henry James. Γιατί όμως; Για το θέμα της; Ή για τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας της περιστρέφεται γύρω από ένα μυστικό μέχρι να το διαπεράσει, σαν μια βίδα που εισχωρεί προοδευτικά σ’ ένα υλικό; Ποια είναι η ιστορία που διηγείται ο Henry James; Είναι η ιστορία δυο νεαρών παιδιών που, ορφανά από γονείς ζούνε σ’ ένα πύργο στην εξοχή υπό την επίβλεψη μιας γκουβερνάντας ανίκανης να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα των παλιών υπηρετών του πύργου που έρχονται να καλέσουν τα παιδιά στον εκφαυλισμό και στο θάνατο; Ή μήπως είναι η ιστορία της αφηγήτριας, νεαρής γκουβερνάντας αυστηρών αρχών, που οι χυμοί της νεότητάς της οδηγούν σε μια παθογενή ψευδαίσθηση και της οποίας η πίεση στην οποία υποβάλλει τα παιδιά για να αποσπάσει το μυστικό τους καταλήγει στο να σπρώξει το ένα από τα δύο στο θάνατο;
Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη, η αφήγηση δουλεμένη αριστοτεχνικά, τα μυθιστορηματικά πρόσωπα παίρνουν σάρκα και οστά, η όλη ατμόσφαιρα αναδύει ένα περίεργο ρίγος δυσφορίας, γίνεται αποπνικτική: διότι εδώ το φανταστικό εισβάλλει στην καθημερινότητα και επιβάλλεται ως μία πιθανή εκδοχή της πραγματικότητας.
“Το σημαντικό”, έγραφε ο Henry James στα Σημειωματάριά του, “είναι να παρουσιάσει κανείς το θαυμαστό και το παράξενο περιοριζόμενος σχεδόν αποκλειστικά στο να δείξει την αντανάκλασή τους πάνω σε μιαν ευαισθησία, αναγνωρίζοντας ότι το κυριότερο στοιχείο συνίσταται σε κάποια δυνατή εντύπωση που προκαλούν και η οποία γίνεται έντονα αισθητή”. Ίσως εδώ να βρίσκεται και το κλειδί της επιτυχίας αυτής της θαυμάσιας αφηγηματικής γραφής.
Την έκδοση του κειμένου συνοδεύει ένα δοκίμιο του Maurice Blanchot και εργοβιογραφία του συγγραφέα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)