ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΗΣ

"Δεν ξέρω πως πέρασαν οι μέρες. Το μόνο που ήξερα ήταν πως έπαψα να είμαι μόνη. Σπίτι μου ήταν όπου ζούσε κι ανάσαινε αυτός, και δε σκεφτόμουν πια το πατρικό μου. Τις μακρόσυρτες ώρες της ημέρας, όταν εκείνος έλειπε, καθόμουν και γύριζα στο μυαλό μου τα λόγια του. Θυμόμουν τα μάτια του, το πρόσωπό του, την καμπύλη των χειλιών του,...