- Home
- |
- Προϊόν Σειρά
- |
- ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
0 από 5
Travesties (Μεταμφιέσεις)
Ο κεντρικός ήρωας του έργου αγωνίζεται να πείσει τον εαυτό του και εμάς για την ταυτότητά του, όμως είναι αδύνατον να πείσει και να πειστεί για οτιδήποτε που να έχει σχέση με τον ίδιον. Για να μας βάλει αυτόν τον προβληματισμό, διάλεξε ο Στόππαρντ για κεντρικό του ήρωα κάποιον ασήμαντο Χένρι Καρρ που ζούσε στη Ζυρίχη στα 1918, ενώ ο...
0 από 5
Αμεδαίος ή πώς να το ξεφορτωθούμε
Ένα ζευγάρι ζει μέσα σε μια φθίνουσα καθημερινότητα που δεν έχει τίποτα να τους δώσει. Τίποτα έξω από μιαν αλλαγή. Αλλά καμιά αλλαγή δεν γίνεται. Έχουν κόψει τους δεσμούς τους με τον κόσμο. Ζούνε απομονωμένοι, κλεισμένοι στο σπίτι τους επί δεκαπέντε χρόνια. Αρνιούνται να δεχτούν ακόμα κι ένα γράμμα που θα σημαίνει μια επανασύνδεσή τους με τον έξω κόσμο.
0 από 5
Αυτοκράτορας και Γαλιλαίος
Είναι βέβαια αδύνατο να εξετάσει κανείς μέσα σε λίγες σελίδες το «κοσμοϊστορικό» αυτό έργο, όπως το ονομάζει ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο Ιουλιανός, είχε ήδη κινήσει την περιέργεια ενός άλλου μεγάλου, του Γκαίτε, που γράφει στον Σίλλερ στις 5 Ιανουαρίου του 1798 «… Θα ’θελα κάποια μέρα… να κάνω κάτι τρομερό, πραγματοποιώντας ένα σχέδιό μου γύρω από τον Ιουλιανό τον...
0 από 5
Δαιμόνια μηχανή
Δεν είναι η μόνη φορά που ο Ζαν Κοκτώ ασχολείται με την αρχαία Ελλάδα. Το 1927 γράφει τον “Ορφέα” και το 1928 ακολουθεί ο “Οιδίποδας τύραννος”. Το 1934 επανέρχεται στην τραγική Ελλάδα, αναπλάθει την ιστορία του Οιδίποδα και γράφει για τον Λουί Ζουβέ, τη “Δαιμόνια μηχανή”.
0 από 5
Δον Ζουάν ή ο εκπορνευόμενος θάνατος
Ξεκάθαρα ανθρώπινος και καλοσυνάτος προς τις γυναίκες που έχει κατακτήσει, αποδεικνύει στο τέλος ότι πρέπει να προσεγγίζουμε τα πράγματα με κριτήριο την ανθρώπινη φύση, και είναι αυτή που τελικά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν μας, περισσότερο απ’ ό,τι τις συμβάσεις ή το κατεστημένο.
0 από 5
Εμείς και ο χρόνος
Με το Εμείς και ο Χρόνος ο Τζων Πρίσλεϊ ερευνά την αδυσώπητη φθορά του ανθρώπου από τον χρόνο, σε συσχετισμό με κοινωνικά γεγονότα και εξελίξεις που διαμορφώνουν την ύπαρξή του. Το θέμα είναι η ιστορία μιας αστικής οικογένειας. Παρουσιάζεται πρώτα στη νεανική της μακαριότητα και αισιοδοξία.
0 από 5
Ένας εχθρός του λαού
Το έργο πραγματεύεται την πάλη του δυνατού, τίμιου αστού εναντίον του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός προβάλλει με ένα καθορισμένο ψέμα. Ένα δημοτικό ίδρυμα λουτρών όχι μόνο δεν προσφέρει καμία θεραπεία αλλά είναι και τέλεια βλαβερό. Κι όμως το ίδρυμα προσπορίζει πολλά κέρδη στην πόλη. Αν αποκαλύψει κανένας την πραγματική του κατάσταση, την ανθυγιεινή, θα ρίξει πλήθος κόσμου στην ανέχεια. Η αλήθεια...
0 από 5
Ένας μήνας στην εξοχή
Στο κτήμα του Ισλάγεφ ζουν ο ίδιος με τη γυναίκα του, Ναταλία Πετρόβνα, και τον γιο τους, η ψυχοκόρη της Ναταλίας, η δεκαεφτάχρονη Βέρα, και η μητέρα του Ισλάγεφ με τη συνοδό της. Ο συγγραφέας Ρακίτιν, που περνάει τον χρόνο του στο κτήμα, είναι ερωτευμένος με τη Ναταλία διασκεδάζοντας έτσι την πληκτική και γεμάτη συμβατικότητες ζωή της, ώς την άφιξη...
0 από 5
Η γελάδα. Υπήρξε ή όχι ο Ιβάν Ιβάνοβιτς
0 από 5
Η δίκη του Χριστού
Με πρωτότυπη έμπνευση και ιδεολογική παρρησία ο Ντιέγκο Φράμπι επιχειρεί στο κορυφαίο αυτό έργο μία αναθεώρηση της δίκης του Χριστού από έναν περιπλανώμενο θίασο Εβραίων για να καταδειχτεί η απιστία και ταυτόχρονα η ανάγκη της πίστης που φωλιάζει στον άνθρωπο των διαλυμένων ηθικών αξιών, κι ακόμα για να φωτιστεί ο δρόμος του ηθικού χρέους και της υπαρξιακής λύτρωσής του.
0 από 5
Η δολοφονία του Μαρά
Ο βασικός μύθος του έργου στρέφεται γύρω από τη δολοφονία του γάλλου «αρχιεπαναστάτη» Jean-Paul Marat από τη Charlotte Corday στις 13 Ιουνίου 1793. Ο Βάις όμως δεν αναπαρασταίνει τα γεγονότα. Τα παρουσιάζει σαν παράσταση έργου με αυτό το θέμα, που έχει γραφτεί (τάχα) από τον Μαρκήσιο de Sade και που παίχτηκε (τάχα) το 1808 στο Άσυλο Φρενοβλαβών του Charenton.
0 από 5
Η δούκισσα του Μάλφι
Η Δούκισσα του Μάλφι πρωτοπαίχτηκε στο Λονδίνο γύρω στα 1613-14. Βρίσκεται κοντά στο τέλος μιας μεγάλης θεατρικής παράδοσης –ίσως να αποτελεί το αποκορύφωμά της– της τραγωδίας της αιματοβαμμένης εκδίκησης, που το λαμπρότερο παράδειγμά της είναι ο Άμλετ. Σύμφωνα με τη θεατρική συνήθεια της εποχής, τα πρόσωπα του έργου ανήκουν στην ιταλική αναγέννηση.
0 από 5
Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας
Πληροφορούμαστε, κοντά στις πολύ γκροτέσκο καταστάσεις του δράματος, ότι πίσω από το αινιγματικό ανακάτωμα του γέλιου και της φρίκης κρύβεται η υποψία ότι αυτός ο κόσμος που ξέραμε και που φαινομενικά αναπαύεται πάνω σε στέρεη τάξη, με την εισβολή μιας αβυσσαλέας δύναμης διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Η τραγική κωμωδία είναι η δραματική φόρμα του γκροτέσκο.
0 από 5
Η μεγάλη παντομίμα
Το έργο τοποθετείται στη μεταπολεμική Ιταλία, μετά την πτώση του φασισμού, ώς και τα γεγονότα του Μάη του ’68. Στη σκηνή δεσπόζει μια μαριονέτα-κούκλος που αντιπροσωπεύει τον φασισμό. Τα πρόσωπα του έργου ‒σύμβολα που γεννιούνται από αυτόν ή τον αντιμάχονται‒ προσπαθούν είτε να επιβάλουν την εξουσία τους είτε να αντιδράσουν σε αυτήν αντίστοιχα.
0 από 5
Η νύχτα των δολοφόνων
Ο τρόπος που διάλεξε ο Τριάνα για να μπλέξει τα τρία πρόσωπα, την Μπέμπα, την Κούκα και τον Λάλο, στη διαδικασία του εγκλήματος είναι μοναδικός. Οι γονείς δεν σκοτώθηκαν ποτέ πραγματικά. Το έγκλημα υπάρχει μόνο στη σκέψη των τριών αδερφών. Το έγκλημα υπάρχει μόνο στο παιχνίδι.