ΜΠΡΙΝΚ ΑΝΤΡΕ / BRINK ANDRE

Τον θεωρούσα συνηθισμένο, καλόβολο κι άκακο, πολύ κοινό πρόσωπο. Ήταν το είδος ανθρώπου που οι φίλοι από τα φοιτητικά χρόνια, όταν συναντιόνταν μετά από καιρό, θα 'λεγαν γι' αυτόν: "Ποιος; Ο Μπεν Ντου Τόιτ;". Θα ακολουθούσε μια απορημένη παύση κι ένα βαριεστημένο: "Α, ναι, βέβαια... Καλό παιδί. Τι απέγινε;".

"... Τι συμβαίνει όταν ανοίξει μια μέρα τα μάτια του χι ανακαλύψει πως όλα ήταν ένα λάθος; Όταν συνειδητοποιήσει ότι ζούμε τόσον καιρό στο πλευρό του άλλου, όπως οι ρόδες μιας άμαξας που κινούνται παράλληλα και που τα δυο τους χνάρια χάνονται στον ορίζοντα;" "Φυσικά κι είμαι ψεύτης", της απαντάει ήρεμα κοιτώντας την καταπρόσωπο. "Δεν περιμένεις ν' ακούσεις αλήθειες" "Γιατί;"...