ΣΙΝΙΟΡΕ ΣΙΜΟΝ

Να το λοιπόν επιτέλους, το βιβλίο αυτό που δεν το πιστεύαμε πια, που μόνο η Σιμόν, ίσως, δεν είχε πάψει ποτέ να το πιστεύει, και που ανάγκασε τον εαυτό της να το αποτελειώσει, δίχως υποχρέωση, αλλά όχι δίχως δισταγμούς, απλώς επειδή το είχε υποσχεθεί. Τη βοήθησαν το θαυμάσιο μνημονικό της και η τεράστια εμπειρία της –που θα γοητέψουν τον αναγνώστη–...