Ιστράτι Παναϊτ

[...] Τι έτρεχε κει κάτω; Ποιο ταν τ αγόρι που μου παιρνε τη μισή μου φίλη; Ένα τρυπάνι μου τριβέλιζε την καρδιά. Ένας αβάσταχτος πόνος. Θα θελα να σκοτώσω τον αντίζηλο τούτο, μα δεν ήξερα να μαλώνω, μήτε να πετώ πέτρες.