Οι βάρκες του Γκλεν Καριγκ

…Δεν είχα προλάβει να τελειώσω αυτά που έλεγα, όταν το θλιμμένο παράπονο ξανακούστηκε. Τώρα έμοιαζε να έρχεται κι απ’ την πάνω κι απ’ την κάτω μεριά του ποταμού, αλλά κι απ’ το εσωτερικό κι απ’ την περιοχή ανάμεσα σε μας και τη θάλασσα, και να γεμίζει το βραδινό αέρα με τον απελπισμένο τόνο του. Μου φάνηκε όμως ότι μέσα σ’ αυτό τον απεγνωσμένο θρήνο υπήρχαν και κάποιοι λυγμοί, πολύ ανθρώπινοι. Ακούγαμε τον τρομαχτικό ήχο βουβοί, έχοντας την αίσθηση ότι μοιρολογούσαν κάποιες κολασμένες ψυχές. Κι έτσι όπως περιμέναμε τρομαγμένοι, ο ήλιος χάθηκε πίσω από την άκρη του κόσμου και το σούρουπο μας τύλιξε…