Στον αφρό των κυμάτων

Ζούσαν μόνο και μόνο για τ’ άσπρα παφλάζοντα κύματα. . . Νεαροί με πολύχρωμες στολές διέσχιζαν τα κύματα με τα σκάφη τους τινάζοντας άσπρους αφρούς ψηλά στον ουρανό. . . Και μόνο η θέα τους έκανε το κορμί του να σφύζει από ζωντάνια. . .» Ο Ματ, ο ήρωας του βιβλίου, λατρεύει αυτούς τους νεαρούς, που φέρνουν μια αίσθηση ελευθερίας και περιπέτειας στην γκρίζα πόλη του βορρά όπου ζει. Περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο επιθυμεί να μπει στην παρέα τους, να γίνει ένα μ’ αυτούς. Από ειρωνεία της τύχης, δεν είναι οι φανταχτεροί νεαροί με τους οποίους γίνεται φίλος ο Ματ, αλλά μια γριά κυρία, απ’ την οποία πρέπει να «πάρει συνέντευξη» για μια εργασία στο μάθημα της ιστορίας στο σχολείο. Και μέσω της Φλόρας, ο Ματ μαθαίνει πολύ περισσότερα απ’ την ιστορία του τόπου: μαθαίνει από τη Φλόρα πλούσια προσωπική ιστορία, που, κατά παράξενο τρόπο, καθρεφτίζει τη δική του και του μαθαίνει πολλά για το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του.