Τέλος δεν έχει η αγάπη

-Τέλος, λοιπόν, Σπύρο! Λέει ο Αλέξης με βραχνή φωνή από τη συγκίνηση. Τον κοιτάζει έκπληκτος ο Σπύρος. -Τέλος; Δεν υπάρχει τέλος, Αλέξη. Τέλος δεν έχει η αγάπη. Είμαστε δεμένοι μεταξύ μας… Χωρίς να το καταλάβουμε δώσαμε τα χέρια. Και τα χέρια ενώθηκαν. Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην τάξη ο Φώτης. Τους κοίταξε έτσι όπως ήταν, με ενωμένα τα χέρια. Είχε κι αυτός μια ελαφριά θλίψη στο πρόσωπο. Παιδιά, είπε, ΤΕΛΟΣ. Προχώρησε στον πίνακα, πήρε την κιμωλία και έγραψε: ΤΕΛΟΣ. Τότε προχώρησε κι ο Σπύρος, πήγε κι αυτός στον πίνακα. Πήρε μια άλλη κιμωλία και πλάι στη λέξη ΤΕΛΟΣ έβαλε ένα ερωτηματικό και είπε σοβαρά: Δεν υπάρχει ΤΕΛΟΣ, γιατί η αγάπη ΤΕΛΟΣ δεν έχει. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που δένει το χθες με το σήμερα.